Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

“Η νύχτα που διατρέχετε Τώρα είναι ό,τι έχετε”

Χαιρετώ υποσμηναγούς διαβάτες
Της ποίησης πελάτες
Μιλούν για αυταρέσκεια
Ζωοανθραπαρέσκεια

Στης σκιάς την αδικία
Στης ερήμωσης την πλάνη

Ποιος με έχει ποιος με χάνει

Ανθρώπινες υπερδυνάμεις
Ο κύριος τσουνάμης
Στον ύπνο με βαράει
Σε ξέρες μ’αμολάει

Ποιος με έχει ποιος με χάνει

Έρχονται κι άλλες μέρες
Γαλήνες και φοβέρες
Έρχονται και θα έρχονται
Για μας για κάποιους άλλους
Το είδος το ανθρώπινο
Και για τους παπαγάλους

Φιλία με το δαρβίνο
Βρίσκομαι και τα πίνω
Μου δείχνει ιγκουάνα
Και τον αυλό του πάνα

Για ώρες συζητάμε
Πολύ καλά περνάμε
Μετά εξαφανίζομαι
Στο τώρα συνεχίζομαι

Ως γράμμα και γραφή
Ως άκουσμα κι αφή
Ως θέλω και δε θέλω
Ως όπλισμα και βέλο

Ο βίος ανεξέταστος
Ου βιωτός κατέρχεται

Ο κάστορας συνέρχεται
Τον πολυδεύκη σκέφτεται

“Η νύχτα που διατρέχετε

Τώρα είναι ό,τι έχετε”


κι ο άνεμος απρόσκοπτος στο τρεχαντήρι πρόσκοπος
υπεροταπεινοπτικ 2014

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

ΑΝΘΡΑΠΑΡΕΣΚΕΙΑ

Ανθραπαρέσκεια (ύπουλη ασθένεια του ανθρώπου) 

……………………………………………………………...

Α λλίμονο 

Ν α

Θ έλουμε

Ρ ημουλκήσεις

Α χθους

Π ρος

Α ληθοφανείς

Ρ ήσεις

Ε νώ

Σ έρνουμε

Κ εκαλυμένα

Ε λη

Ι λλαρής

Α πανθρωπιάς.



(Καλά μιλάμε για Την Ποίηση έτσι;)

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

2226171114automatosthlefwnh8entas

this is the voice of the receiver αγαπητέ σεμνάστικ.

τσίμπα μία ιδιοσυγκρασιακή γυναικεία ήλεκτρο πόπ που είχαμε καιρό

χαιρετούμπες α μπιεντό




Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

χάλογουήν και φέτο.

Χελόόυ σεμνάστικ
Πάω που λες ο καλός σου σε μία παμπ σήμερα μέρα που είναι χελογουήν, όπου μια “εταιρεία” κύκλος γουατέβερ κάνει ηβέντ με ομιλίες για τα λονδρέζικα φαντάσματα, τους τοπικούς δαίμονες, τέτοια. Χαριτωμένες αγγλουριές.
Και ακούω εν μέσω μπυρών εξιστόριση για τουλάχιστον δύο φαντάσματα του μετρό, κάτι εξορκισμούς που γίνανε εδώ στο σόρντιτς παραπάνω το 1800, και μια μάγισσα του 1500 και τη ζωή της. Χάρηκα που ρώτησες, να σου πω για τη μάγισσα. Η ομιλήτρια που έμοιαζε κι αυτή με μάγισσα μας έβαλε ένα πάουερ πόιντ με τα βασικά χαρακτηριστικά της μάγισσας που είναι ότι

1. απευθυνότανε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είχε πελάτες από αριστοκράτες μέχρι φτωχοδιάβολους.

2. Ο άντρας της τη στήριξε μέχρι το τέλος (που την κάψανε) και

3. Η μάγισσα ήτανε γυναίκα καριέρας. Career oriented η μάγισσα. Το είπε κατα λέξη. Πού το στηρίζουμε; ότι είκοσι χρόνια πριν τη συλλάβουν για να την κάψουν, την είχανε ξανασυλλάβει, υπάρχει αρχείο. Αλλά αυτή τίποτα, την καριέρα της.

Σχετικά με τα φαντάσματα του μετρό, η φάση ήτανε ότι σχολάγανε μια φορά κάτι υπάλληλοι και κοιτάνε τις κάμερες για να κλειδώσουν το μετρό, και τι να δούνε, ένας τύπος σε μια πλατφορμα. Ωπα λένε πάμε να του πούμε να φύγει. Πάνε, πουθενά ο τύπος. Γυρνάνε κοιτάνε την κάμερα, εκεί ο τύπος.
Μπρρρρ
Κατεβαίνουνε πάλι να δούνε, τίποτα. Και τι βλέπουνε. ΕΝΑ ΠΑΛΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΙΝ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ. ΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Κλασομέντες για τον πούτσο λοιπόν αγαπητέ σεμνάστικ, δεν ήταν και τόσο τρομερά όλα αυτά, το δεύτερο φάντασμα ήτανε μία γυναίκα ντυμένη γκοθού ή μάλλον κανονική βικτωριανή καλόγρια, που τη βλέπει ένας στην πλατφόρμα και έκλαιγε, και πάει και της λέει είστε καλά; και του χαμογελάει και φεύγει. ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟΟΟΟΟ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΕΝΤΕΕΕΕΕΣ
Και τελικά ήταν η γνωστή μαύρη καλόγρια που είναι γνωστό φάντασμα του μετρό, το έχουνε δει κι άλλοι, και απλά κλαίει δεν κάνει κάτι.


Αυτά λοιπόν για την επετειακή σας ενημέρωση, χαιρετούμπες και α μπιεντό.


αναμνήσεις από τη μαδρίτη
ασχετόπτικ 2014

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Ταπεινόπτικ καλεί σεμνάστικ



Πρόσεξες το ταπεινόπτικ ε;
Λοιπον σεμνάστικ ήθελα επιτέλους να κάνουμε αυτή την κουβέντα που αποφεύγουμε τόσο καιρό σχετικά με το μηδέν.

Μηδέν μηδέν
Από τον κήπο της εδέμ
Όλοι για σένανε το λεν
Πως δεν υπάρχεις βρε μηδέν

Τι να σε λέμε “το κενό”
Τι και να πέφτουμε σ’αυτό
Τι να σε ψάχνουνε στο CERN
Ρε δεν υπάρχεις ρε μηδέν.

Κοσμολογίες από δω
Και θεωρίες σε σωρό
Σε περικλείουν σθεναρά
Μα η ουσία ξεγλιστρά

Μόνο στης σκέψης στη σιγή
Δεν έχω δει ποτέ απ’αυτή
Πρέπει να είσαι λογικά
Άμα το δούμε εμπειρικά

Δεν ξέρω μαθηματικά
Όρια συνολιστικά
Και παραμύθια μαγικά
Και δε σκαμπάζω από ρητά

Πες μου σαν πρώην βουδιστής
Και νυν σφοδρός μοναχιστής
Και σα βολταίρος με φουρώ
Να καταλάβω δε μπορώ

Μηδέν μηδέν
Μηδέν μηδέν

Διώξε τα δε από τα μεν

βάλε στα χείλη σου που καιν


Σαρδέλες λάδια και σουτιέν.


λα μερ λα μερ
ταπεινοπτικ 2014

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

"υποσμηναγοι διαβατες". ποιημα. σεμνάστικ μου αμα δε σου αρέσει το ποιημα πες το μου εσυ και θα το αλλαξω. γιατι ρε παιδια ειναι πολυ ιντερακτιβ αυτη η πλατφορμα αμα κατι δε μας αρεσει το λεμε κι εμεις το διορθωνουμε! και θα γράψω ποίημα με ότι μου πείτε εσείς! ελάτε ρε παιδιά....


Της ομοικοταληξίας τα χρέη
Ιππείς γίνονται ωραίοι
Που στις λέξεις αναβάτες
Χίλιες κάνουνε σαλάτες.

Λέξεις έχωσες γαμάτες
Και πολεμιστές Γαλάτες
Τώρα γίνονται επιβάτες
Σε γαλέρες κοτσωνάτες

Οι γαλέρες του μυαλού
Και τα πέλαγα του νού
Όποιος και να τ’αρμενίζει
Για χρυσό που λαμπιρίζει

Τούτο δω θε να θυμάται
Κι η καρδιά του ας μη φοβάται
Οι προσαγωγοί πελάτες
Ψηλά έχουνε τις βάτες
Κάνουν έρανο για γάτες
Και φαρφάλλες μυρωδάτες
Τρώνε κάθε δειλινό
Γεύμα πού ναι υγιεινό

Και της ψείρας το καβλί
Στέκεται μες στη βροχή
Και σου ραίνει μια κραυγή

Ποιος είναι εκεί; ποιος είναι εκεί;

Και η ποίηση βουβή
Παίρνει τέρμα το σκαλί
Και κοιτάει το ποτάμι
Κι ένας ρομαντισμός
Την πιάνει
Φεγγάρια και νερά 
Πέφτουνε χαλαρά
Και αναπαραστάσεις
Γερμανικού ιδεαλισμού
Ανάποδου νεολογισμού
Και συγχωρηθέντος απολογισμού.

ωπ ωπ τι εγινε;

Εν δυο γαλέρες του νου
Εν δυο που πάτε παντού
Εν δυο ιππότες διαβάτες


Εν δυο σε ρίμες απάτες.





προτεινω την παραπανω φορμα για ακομα πιο ιντερακτιβ καταστασεις!!!!
νομιζω αν δεν ειναι ενοχλητικο για τον πλανητη γη μπορει να χρησιμεύσει σε άπειρες συνθήκες!!! ελατε ρε παιδια αν ειναι χαλια απλα πειτε το ενταξει και θα το κανουμε τελειως διαφορετικο


αγνοι ποδηλατες
2014







Η Νταλίκα του Ακούλτουρου Σεμνάστικ



Και χαίρομαι που ρώτησες!

Απαντάει ο Ακούλτουρος Σεμνάστικ και μπαίνει με φωνή Σωτηρίας Μπέλου στο τραγούδι του Δήμου Μούτση «Νταλικα» στον ίδιο ρυθμό:

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Ζορικός κρεμανταλάς
Ο καιρός που κουβαλάς
Με αλήθειες κοτσονάτες
Και ευχές καλοσυνάτες.

Για το άρεν και το θύλυ
Δεν φτιαχτήκανε τα χείλη
Ούτε για ζαβές απάτες
Μαχαρίσι με πιλάτες.

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Τώρα απέκτησες καβούκι
Θες να βγείς από το λούκι
Με λαθραίους κωπηλάτες
Και πηδάλιο πατάτες.

Ο ειρμός εις πάντα ρέει
Για να μήν μπούνε λαθραίοι
Της νταλίκας οι πελάτες
Που σου κάνουν τώρα πλάτες.

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Της ομοικοταληξίας τα χρέη
Ιππείς γίνονται ωραίοι
Που στις λέξεις αναβάτες
Χίλιες κάνουνε σαλάτες.

Κι αν θυμάσαι τα παλιά
Ψέματα και μπλά-μπλά-μπλά
Δεν φτάνουν οι σοκολάτες
Να ταίζουμε τις γάτες!

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

........................................................Α ρε Μούτση ! Α ρε Μπέλλου ! Α ρε Νταλίκα ! Α ρε Ακούλτουρη είσαι και γαμώ/ της ποιήτριες να ουμε !

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

ξαναπρόχειροι αναστοχασμοί με ψιλο ομοιοκαταληξία μέρος δευτερο

Χελόου σεμνάστικ
Καλές λοιπόν αυτές οι σκέψεις
Κι όντως φτωχές του εγωισμού οι έξεις
Μα αυτή η υποκειμενικότητα, που άλλος την προβάλλει
Κι άλλος μ’αυτή τους άλλους καταβάλλει
Πώς ξεχωρίζει φίλε μου απ’την σοφία
Που θα μας βγάλει σύνεσης και φωτισμού γωνία;

Και πού θα βρω, πες μου εσύ,
Διαλεκτικής οξέα
Να καθαρίσω τα σκατά
Να μείνουν τα ωραία;

Από μικροταυτότητες έχουμε όλοι πάρε νάχεις
Είμαστε κόρες αδερφές είμαι ο κύριος συνάχης
Είμαστε φίλοι καρδιακοί, αυτόνομοι, προδότες
Είμαστε παρανοϊκοί, θρήσκοι, μεγάλοι πότες
Είμαστε και γκαβλιάρηδες είμαστε και μαλάκες
Γυναίκες, άντρες, πνεύματα, ψυχές, μεγάλες πλάκες

Τη γνώμη μας αλλάζουμε μετά καταδικάζουμε
Την ηθική μας βρίσκουμε τους άλλους για να κράζουμε

Ελευθερία πού θα βρω και πνεύματος και σκέψης
Και μην τολμήσεις να μου πεις “εσύ θα το διαλέξεις”

Γιατί το ξέρω ρε αυτό, είναι ταυτολογία
Κι η γνώμη μου είναι δυστυχώς
Δε φτάνει η θρησκεία

Αν λέγαμε για αισθήματα, αγάπες, αμαρτίες
Θα σούλεγα ναι συμφωνώ, εκεί είναι η ουσία

Μα η πράξη από τα λόγια μας
Απόσταση μεγάλη
Η βούληση δε συζητώ
Μόνη της πού θα βγάλει

Οπότε ρε σεμνάστικ μου απάντηση δεν έχω
Για πίστη αν θέλεις συζητώ
Αν και στην πράξη απέχω

Την έκφραση αυτοσκοπό ευχαρίστως την προτείνω
Το κάνω για την ίντριγκα για το ντημπέητ φάση
Το κάνω λίγο για να δω ο λόγος που θα φτάσει
Άσε που δεν υπάρχει μόνο αυτός υπάρχουνε κι οι ήχοι
Υπάρχουνε και της σιωπής τα κεκλεισμένα τείχη
Υπάρχει και η μουσική πολλά ρισπέκτ της δίνω
Και με τα λόγια τούτα δω τη λογοδιάρροια κλείνω:

Τις εξουσίες του ντουνιά είθε να πολεμάμε
Και την αγάπη μέσα μας είθε ν’ακολουθάμε

Και μες στα μούτρα του καιρού σα σάχλες να γελάμε 


αφισετο τσαχπινικο στη μπιτ ο καγι στο παρισι
2014



Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Ε Όχιιιιι !!!!! Το Καρχαρίνι στο Στόμα !



Κι πάνω που την έπεφτα
Μετ'άπο τόσην εργασία
Τα σκέφτηκα όλα ξανά
χωρίς αμφιθυμία
Αν στη ζωή διαλέγουμε
Εμείς την ερμηνεία.

Και τότε παρακάλεσα
Για φωτισμού σημεία
γι'αυτό ξανά την έζησα
Την ίδια εμπειρία
Μα τούτη τη φορά
Αλλού ήταν η ουσία!

Για μια τυχαία στιγμή
Σε ένα τυχαίο πλάνο
Ήταν ο καρχαρίας
Δεν ήταν αεροπλάνο
Που απ' τη λάμπα κρέμονταν
Σκιά στο στόμα πάνω !

Πρόχειροι αναστοχασμοί με μερική ομοικαταληξία

Υπερόπτικ ποιός είναι ο στόχος σε αυτήν τη ζωή;
Ρωτάει ο σεμνάστικ την άκρη για να βρεί.
Είναι ο στόχος η αλήθεια, είναι η αγάπη, είναι η ελευθερία;
Αν ο στόχος είναι και τα τρία
Τότε ας διαλέξει ο καθένας συμμάχους με σοφία.
Φοβάσαι την λογοκρισία
ή σε ιντριγκάρει η βλασφημία;
Φοβάσαι μη χάσεις τον αυθορμητισμό σου;
Ή φοβάσαι περισσότερο μην χάσεις το μυαλό σου;
Γιατί η λογική είναι καλή
Σε αυτό συμφωνούνε οι πολλοί
Και λογική σημαίνει
Οι στόχοι να είναι συνετοί
Κι η πρώτη του ανθρώπου τρέλα
Είναι στην αγάπη να κρατάει ομπρέλα
Κι από την κοινωνία
Να προτιμάει την ιδιωτία.
Πολλές είναι οι απόψεις
Που δείχνουνε τις όψεις
Της ιστορικής πορείας
της κάθε εκκλησίας.
Πολλά είναι και τα ωφέλη
Που μπορεί κανείς να θέλει
Να βρεί μέσα στους τρόπους
Που κάνουνε καλύτερους λιγάκι τους ανθρώπους.
Ο κλήρος είναι εκεί όταν τον θέλει η κοινωνία
Καλύπτει μια ανάγκη, θέλει να είναι λειτούργημα και όχι εξουσία.
Άλλη δουλειά κάνει εκείνος που τον συνάνθρωπο υπηρετεί
Άλλη εκείνος που στην πνευματική δουλεία τον οδηγεί.
Είναι μεγάλες και λεπτές οι διαφορές
Για να είναι οι αλήθειες ολόκληρές κι όχι μισές.
Ο καθένας τραβάει τον δρόμο του
Έχει ο καθής τον πόνο του
Κάθε σκαλοπάτι για τον καθένα είναι άλλο
Αν είναι ίδια η σκάλα, ερώτημα μεγάλο.
Κι η έκφραση ανάγκη όντως είναι της ανθρώπινης ψυχής
Κανείς δεν βάζει φίμωτρο, ρωτάει όμως δικαίως, τι έχεις για να πείς;
Πολλά είναι τα λόγια
Πολλά τα μοιρολόγια
Αδιάφορες αρλούμπες
Της σκέψης κωλοτούμπες
Μας τα πανε κι αυτοί, μας τα πανε κι οι άλλοι
Ό,τι τραβάει κι ό,τι μπορεί του καθενός μας το κεφάλι
Λόγια που φέρνουνε εντός μας πάλη
Ή και καμιά φορά μονάχα παραζάλη.
Έλλειψη έκφρασης δεν βλέπω να ναι κίνδυνος για τη δική μας τη γενιά
Όσο είναι της αυτοαναφορικότητας η σύγχυση και η καταχνιά.
Πολλά είναι τα βιβλία και οι γνώσεις
Μακάρι όλες να μπορείς να εμπεδώσεις
Και με τα μάτια ανοιχτά
Να επιλέξεις τα σωστά.
Κι όσο για το μπλά μπλά
Δεν έλειψαν τα στόματα, ούτε έλειψαν τ'αυτιά
Ελευθερία έκφρασης είχαμε και τώρα και παλιά.
Του δημιουργού το ερώτημα όμως ακόμα παραμένει
Αν πρέπει κανείς πάντα να μιλά ή να έχει κάτι άξιο λόγου για να πεί να περιμένει.
Πολλά μπορείς να πείς
Αξίζει όμως να τ'ακούει κανείς;
Η άποψη μου Υπερόπτικ είναι η εξής
Αν είναι κάποιος ταπεινός κι ειλικρινής
Όλοι θέλουν να τον ακούσουν, κάτι έχουν να μάθουν
για μερικές μικρές πολύτιμες αλήθειες της ζωής.
Όταν όμως η έκφραση γίνεται αυτοσκοπός
Κινδυνεύει να γίνει κι ο πιο καλός,
ναρκισσιστής και βαρετός.
Κι όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει: αυτός είναι ο εχθρός.
Αυτός που την υποκειμένικότητα του στους άλλους τη φοράει
Και την προβάλει γύρω του, για να νιώθει πως πετάει
Πάνω από τους άλλους και μπορεί
Για όλα ως αυθεντία να μιλάει.
Μακριά από μας η υπεροψία
Κι ο σαρκασμός ας είναι μόνο στα αστεία
Γιατί στα σοβαρά
Μεγάλη κρύβει απονιά...
Κι αν είναι η αλήθινη κι ελεύθερη αγάπη ο σκοπός
Τότε άλλος δεν είναι ο εχθρός
Παρά μόνο ο λόγος ή ο μονόλογος ο εγωϊστικός.
Είθε λοιπόν ο διαλογος ποτέ να μην κολλάει
Σε σύμβολα, θεσμούς και εξουσίες
Που χάνουνε το νόημα σε διανοητικές ακροβασίες.
Καλά είναι τα λόγια, ευχάριστα στα αυτιά
Μα έρχεται η ώρα, που θέλει η καρδιά
Να νιώσει λίγη ασφάλεια
Να νιώσει ζεστασία.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

αναβιώνω το μπλογκ

Σεμνάστιιικ
Καλά δε μας διαβάζει κανείς απλά ήθελα να σουπω 
Καταρχήν ότι ξανάγινα υπερόπτικ, αυτο
Οι μέρες μας και οι νύχτες μας αποκολλήθηκαν, και σκέφτομαι για τη θρησκεια οτι πρεπει να μας αφηνει να εξασκούμε τον έλλογο νου μας όσο περισσότερο μπορούμε, δεν μπορεί παρά να λειτουργεί σα σύμβολο που μας βοηάει να βάζουμε σε εικόνες όσα στοχαζόμαστε για τον άνθρωπο, το συνολικό άνθρωπο και τον τυχαίο συγκεκριμένο άνθρωπο που είμαστε εμείς.
Αναγκάστηκα να σκεφτώ πολύ αυτές τις μέρες τη σχέση του ανθρώπου με μια εξουσία ένα θεσμό, είτε είναι η κυβέρνηση είτε είναι το ιερατείο.
Σκέφτηκα ότι η αληθινή θρησκεία έχει αμφίθυμη σχέση με το ιερατείο, γιατί είναι σαφές ότι το ιερατείο πρέπει να καταστραφεί, είναι μια εφήμερη εξουσία, ένας εφήμερος θεματοφύλακας καποιας γνωσης η εμπειριας στη βερσιον του σύμπαντος που ζούμε τώρα
Και αν το ιερατείο είχε μια σωστή φιλοδοξία να μας μεταφέρει όσα μπορεί όσο πιο γρήγορα μπορεί γιατι το χαρμόσυνο μήνυμα δεν πρέπει να αργεί, θα επρεπε να τεινει στην αυτοκατάργηση του συνεχεια γιατι ολος ο κοσμος μπορει να είναι άγιος και δεν έχει ανάγκη από συγκεκριμένα χριστοςανέστη για να αγιάσει
Θα μου πεις ζούμε το χρονο με μια κυκλικοτητα, με μια ιστορικοτητα, τοσοι χειμώνες πέρασαν και τόσα καλοκαιρια και ακομα ο κοσμος συνεχιζει να ευχεται να ζει και να ξαναζει τις αποκαλυψεις του
Ναι συμφωνω μπορει να τα εχουμε αναγκη τα συμβολα και μπορει ο αστεριξ να ειναι πιο αληθινος απο τον αστεγο που βλεπω καθε βραδυ οταν γυρναω απο το μετρο και δεν παιρνω την εφημεριδα που πουλαει απο καθαρη αναποφασιστικοτητα η αμαρτια, δεν ειμαι σιγουρη
Τελοσπαντων ελεγα
Περνανε οι μερες βρισκομαστε μετα κανουμε κανα μηνα βρεθουμε
Και έρχονται κι άλλες μέρες πολλές
Φοβάμαι βρε παιδί μου μην η βεβαιότητα της αναγκαιότητας της πίστης μη μας κλείσει το στόμα
Γιατί έχω την εντύπωση ότι και το στόμα του θεού είναι
Για να λέμε τα μεγάλα λάθη μας και τις αντιλήψεις μας και ξανά τα λάθη μας
Οποτε έχουμε ακόμα δρόμο

Δεν είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για πλατύσκαλο εδώ που κάτσαμε, μου φαίνεται άλλο ένα σκαλί



μετα σεβασμού
ο αγγλικανός φίλος σας

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

σεμναστικ πες αλευρι


“μα τι γοητευτικες πατσαβουρες”

Αναφωνησε ο ταπεινοπτικ κοιτωντας κατι φωτογραφιες στο φεησμπουκ με ανθρωπους σε νησια την ιδια στιγμη που ο ιδιος εμπαινε ολο και βαθυτερα στο φθινοπωρο, και μετα μου λες πως ο χρονος δεν ειναι σχετικός.
Αφού όλα σχετικά είναι πώς όχι και ο χρόνος; ο οποίος μάλιστα είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε όταν μιλάμε για αυτόν.

Ίσως ο χρόνος να είναι απλά η τέταρτη διάσταση όπως έλεγε ο Αινστάιν, είπε ο σαρκάστικ από τα παλιά και ήπιε τεντούρα με ντάντουρα που του έφερε ένας μπάμπουρας που χτύπαγε εδώ και ώρα στο τζάμι.

Χαίρω πολύ χαιρόπουλος είπε ο υπερόπτικ. Τι μου λέει εμένα αυτό σαν πληροφορία ρε; τίποτα. Αφού δεν μπορώ να το νιώσω διαισθητικά, αυτά είναι λόγια που εκφράζουν ένα απερίγραπτο.
Το ίδιο είναι να σου πω όχι ο χρόνος είναι ένας ρινόκερος που ψυχορραγεί.

Μαλάκα πολλαπλά σημαντική η εικόνα με το ρινόκερο.

Και λοιπόν; ε ναι το παραδέχομαι για μένα ο χρόνος είναι ένας ρινόκερος που ψυχορραγεί. Πόση ώρα θα ψυχορραγεί ρε σαρκάστικ; σεμνάστικ πώς σκατά λεγόμαστε. Και όχι μόνο αυτό, πόσα χρόνια θα ψυχορραγεί; θα κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ψυχορραγεί; θα πεθάνει φερ’ειπείν; και άμα πεθάνει τι θα γίνει δε θα υπάρχει πια χρόνος; μίλα ρε πες

Ασε ρε ταπεινόπτικ. Υπερόπτικ πώσελενε. Χάζεψε καμιά γοητευτική πατσαβούρα στο φέησμπουκ και χέσε ποιος ρινόκερος. Μπορεί να είναι ο άτμαν που πλένει τις κάλτσες του ξερωγώ.

Μπορεί να είναι ο βούδας που χέζει.

Ναι μπορεί και να είναι ο φριτσ λανγκ που βγάζει μυξούλες από τη μύτη του και τις κολλάει στην κάμερα της μητρόπολης.


Μάλλον αυτό θα είναι είπε ο υπερόπτικ και ξανάγινε ταπεινόπτικ σκεπτόμενος βέβαια ότι ούτε αυτό ήτανε η τελευταία μετάλλαξη.


ο φρανσις μπεηκον σε γυρευει
ταπεινοπτικ 2014

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

fomf18321305141933



μια διασκευη ενος κομματιου κλασικου. μια ωδη για ενα ειδωλο.





Το Χαϊκού του Sun Tzu σε συντομευμένο δεκαπεντασύλλαβο DECAPENTASYLABUS CONDENSED

Τι κι αν βρέχει κι αν χιονίζει
Ο Σουν Τσού θα ροκανίζει
Του πολέμου τις απάτες
Φουκογιάμα με πιλάτες

Τέρμα η σύγχρονη ιστορία
Αποδόμησης μωρία
Με του Schrödinger τις γάτες
Κατ’ εκτίμηση βραστές, καίτοι ήμισι μελάτες

Σου κάνουν πλάτες
Σου κάνουν πλάτες

Τικι φεύγει, Τακ γυρίζει
Τι κι αν δεν ψωλαρμενίζει
Με παραπομπούς Γαλάτες
Που ψαρεύουνε πελάτες

Για να πουν την ιστορία
Με τ’ανθρώπινα θηρία
Και τις γκλάβες τους γεμάτες
Κατ’ εκτίμηση χαζές, καίτοι ήμισι γαμάτες.

Σου κάνουν πλάτες
Σου κάνουν πλάτες

Ο Σου-Τζού μιλάει μόνο
Για Αγάπη και για Πόνο
Κι όταν βλέπει τον ζυγό
Σκίζει Μάσκα του Ζορό

Της αντίληψης κυβεία
Μα κατ’ ήμισυ αλητεία
Κάνει ο Gödel το κενό
Καίτοι πλήρες και λειψό

Βράζε τ’αυγό
Βράζε τ’αυγό

Ο Σου-Τζού δε βγάζει φθόνο
Σκίζει αμείλικτα τον χρόνο
Γιατί βλέπει τον κοινό
Παρονομαστή του Ρο

Ο Σουν Τζού λέει στον Πλανήτη
Για του Εραστή τη νίκη
Εκ του οποίου τον οφθαλμό
Υπήρξε μες στον κόσμο Εγώ.

Σπάσε τ’αυγό.
Σπάσε τ’αυγό.

ψιλομηδενισμος

Οταν βρεχει και χιονίζει την καρδούλα μου ποτιζει
Οταν σιγοψιχαλίζει υπαρξιασμός μυρίζει
Οταν χαλαζομπαντάρει η ψυχουλα μου μπαταρει

Δωσε μια κανε τεχνη
Δωσε δυο πιες σαλεπι

Οταν νυχτα ξημερωνει στην καρδια μου πεφτει χιονι
Οταν μερα πια νυχτωνει ορθολογισμος ζυγωνει
Δε μιλαω πια με φιλους 
Δε γαβγιζω πια στους σκυλους
Κεφι πια δε με ζυγωνει
Εχω μουντ για την αγχονη

Ελα ρε μη νταουνιαζεις
Βαλε πλωρη κ ας γκρινιαζεις
Στου μυαλου σου τα θρανια
Ανοιξε κι αλλα βιβλια
Ψαξε μεσα και θα βρεις
Μια χαρα να πορευτεις

Ποια βιβλια ποια θρανια
Ειμαι πια εύκολη λεία
Τα διαβόλια τριγυρίζουν
Και τη σκέψη μου θερίζουν
Δεν υπάρχει εαυτός
Μαύρισε ο ουρανός
Δε συνεννοούμαι πια
Βούτηξα μες στα σκατά

Σκεψου ρε την κοινωνια

Κοινωνία ίσον βία

Σκεψου ανεξιθρησκεια, ουτοπία, μαλακία

Ωχ με σκότισαν οι λέξεις βρίσκω τις παλιές μου έξεις
Πεφτω στα ναρκωτικα, και μουχλιάζω στατικά

Κοιτα μαν καταλαβαίνω
Κι εγω δύσκολα πηγαίνω
Μα κ εσυ θα πορευτεις
Στα στενα αυτης της γης
Σκεψου αισιοδοξια
Κι ας μην εχει αθανασια
Κοιτα που σαι ζωντανος
Θα βρεθει καποια οδος
Το απαλευτο να γινει
Απο σκοτος λιγο φως

Νταξει ναι μην ειμαι αγνωμων
Καταμετρηση θα κανω
Δεδομενων και πραγματων
Και την πενα τωρα πιανω
Ριχνω κατω δυο ντερτια
Δυο καημους δυο στεναγμους
Και τα ψοφια μου τα κεφια
Και του μπεκετ συριγμους

Νταξει πως τα βλέπεις τώρα;
Βελτιώθηκες λιγάκι;

Μπα καθόλου αλλα ντάξει
Πα να πιω λίγο νεράκι.

Είδα όνειρο το βράδυ 
Ότι λέει κυνηγούσα
Δυο φωνήεντα να βάλω
Τατουάζ σε μια πατούσα

Και μου κόπηκε η ανάσα
Κάθομαι σε καναπέ
Ήταν γύρω μου οι φίλοι
Και ρουφούσαν ναργιλέ

Και μετά λέει ξημερώνει
Δεν κουνιότανε κανείς
Μπαίνει ομίχλη στο σαλόνι
Κι όλοι τραγουδάνε δις

“του νότου οι αμαρτωλοί και του βορρά οι σκλάβοι
Ψήθηκαν με μια δρασκελιά και μπαίνουν σε καράβι
Τα δόντια όλοι τρίζανε το πάτωμα βογγούσε

Κι όποιος δεν θέλει να χαρεί στην πλώρη τριγυρνούσε”


δεν εχει διδαγμα ηθικο δεν εχει παροιμια
κάλεσμα μεταφυσικό στροφή στην εμπειρία

οι κρισεις μου τελειωσανε κι η γκλαβα κατεβαζει
μηδενισμο και τουμπαλιν 
σκατα 
ποιος τα διαβαζει;

ουτε αυτός.
"ο μπασελαρ"
ταπεινοπτικ  2014






Τρίτη 6 Μαΐου 2014

marx1437060514

χελόου σεμνάστικ.



ας το αλαφρύνουμε λίγο με τη βοήθεια του πάσχατος και της φύσης, κι ας θυμηθούμε όλοι τη μέθεξη και την ανεμελιά που νιώσαμε κάποτε σε κάποιο χωράφι ατενίζοντας τα λογής ζούδια του χωριού και ακούγοντας από μακριά τις φαλτσαδούρες κάποιου καλόκαρδου παπά που σιγοτραγουδά παλιά σουξεδάκια για το τζήζους.



το τραγούδι είναι ασόβαρο αααλλάααα το μήνυμα είναι σοβαρότατο σεμνάστικ.



α μπιεντό



ταπεινόπτικ





Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Απαλεψές



Χελόου σεμνάστικ. 
Σας γράφω αυτές τις γραμμές από το τρίγωνο της βερμούδας.
Η ανάγκη για πρακτικά τιπς είναι επιτακτική σεμνάστικ και αναρωτιέμαι μήπως έχουμε ανάγκη το σαρκάστικ και τον υπερόπτικ δια να την παλέψουμε να βγάλουμε και τη σημερινή ημέρα, αυτοί οι τύποι ήταν πιο ανάλαφροι ίσως πιο αφελείς πιο ανυποψίαστοι, τι ήταν αυτοί οι τύποι; και ποιοι είναι οι καινούριοι τύποι; 

ταπεινόπτικ σεμνάστικ; 
απαλεύτικ κουράστικ;

Τι λέει το ζώδιό μας ρε σεμνάστικ για σήμερα; για το επόμενο δεκαήμερο;
Ρίξε το επίπεδο χέσε και τα κοσμοείδωλα και πες μου τι χρώμα να βάψω το νύχι τι σκραμπ να αγοράσω και πού να βάλω τη γυάλινη μπάλα για να φτιάξει το φενγκ σούι.

Στο μεταξύ τσίμπα και ένα απάλευτο τραγουδάκι να δεις για τι κατάσταση μιλάμε.

Απαλευτόπουλος κουρασίδης στην υπηρεσία της τέχνης πάντοτε 

(υπάρχει πάντα η τέχνη για σένα




Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Ξεμασκαρεματα


´´Απο το υψος του Πλανητη Μπόγδαν
Μοιαζουν ολα τοσο μακρινα
Μοναχικε μου μαλακα!´´

Ψιθυρισε ο Μπομπ στον Πατρικ συναδελφικά.
Κι υστερα ειδε ενα σλαιντ σοου με εικονες εκστατικες απο την ανατολη και Την δυση Του ανθρωπινου σωφρονα νου.

Τι εχεις μεσα στο κεφαλι σου?
Με τι ειναι παραγεμισμενο?
Αν γνώριζες τον Χαφίζ τι θα λεγες; 
Οτι ηταν ενας μοναχικος γλετζές;
Ξέρεις τώρα το κόστος.
Την αξία.
Και την λεπτή αδιόρατη γραμμή ανάμεσα στα δύο.
Ψαχνεις για μια γωνιά σε ενα στενό όπου δεν μπορεί να σε δει κανείς
Ξεχασμένος απο θεό κι ανθρώπους -
Ξέρεις τώρα ποιός ξεχνάει πρώτος και γιατί.

Απο το υψος σου
Δεν κανεις πια ερωτησεις
Ποτε θα καταρρευσει η πλανη
Ποτε θα ξεκινησουν 
Οι ορδες των νικημενων 
Να προσερχονται.

Μαζι με σενα
Χωρις εσενα
Τωρα ξερεις
Μακρυα απο οτι φαινεται
Απο κακοτοπιες που υπακουσαν σε κατι τοσο κοινοτοπο οσο η αφοσιωση.

Και ο νοων νοειτω.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

τεχνη

Χοντρέεεεε έχω τρελή ιδέα για περφόρμανς

Έλα ρε μπομπ τι φάση;

Λοιπόν άκου. Θα κλείσουμε τη γκαλερί φαλαινοκαρχαρία για το παραπάνω σουκού, και θα μοιράσουμε φυλλάδια. Σούπερ εγγυημένη κονσέψουαλ τέχνη για ακουσμένα μυαλά.

Ωω ψήθηκα μπομπ. Για λέγε.

Φαντάσου σκηνικό. Όλα μαύρα. Αρχίζει να παίζει υπόκωφη ήλεκτρο και οι θαμώνες κοιτάζονται αλλά δε θα βλέπουν την τύφλα τους.

Αντί για ήλεκτρο να σαμπλάρω εγώ τις κλανιές μου που έχω άποψη;

Εεεεεννοείται μπάτρικ!! Πλάκα κάνεις; το θέμα είναι να χέσουμε το σύστημα στα μούτρα. Βάλε ντιλέι πάρε και ένα λούπερ και κάνε υπερθέαμα με κλανιές.

Τέλεια.

Λοιπόν όσο εσύ σαμπλάρεις κλανιές εγώ αρχίζω να βγαίνω αργά και τελετουργικά από μέσα και φωτίζομαι μόνο εγώ κανένας άλλος. Α καλά άμα θες σου στήνουμε κ εσένα ένα τραπεζάκι με τα δικά σου εκεί τα καλώδια τι θα θες όσο κλάνεις να σε βλέπουμε.

Χέστηκα μπομπ εγώ το κάνω για την τέχνη δε με νοιάζει να φαίνομαι.

Καλά ρε παιδί μου δε θα κολλήσουμε εκεί. Ό,τι θες. Λοιπόν αρχίζω εγώ να μπαίνω στην αίθουσα που είναι εντελώς άδεια και έχει ΜΟΝΟ μία μπρίζα μες στη μέση.

Τι μπρίζα;

Και μπαλαντέζα μου κάνει, μακρύ πολύμπριζο γουατέβερ. Λοιπόν απλά στη μέση της σκηνής θέλω ρε παιδί μου να έχει μία μπρίζα.

Ωραία.

Οπότε σέρνομαι αργά και τελετουργικά μέχρι τη μέση. Εννοείται δε φοράω τίποτα έτσι; εννοείται αυτό. Α μπορώ να κάνω ψεύτικα τατού στα μούτρα μου και γενικά να βαφτώ, τώρα θα το δούμε αυτό δε θέλω πάντως να παραπέμπει πουθενά. Το πολύ σε τελετουργίες του αμαζονίου αλλά κι αυτό δε με νοιάζει.

Ω ρε μπομπ πάλι ευκαιρία να τα πετάξεις έξω θες.

Ναι ρε μπάντρικ είναι για την τέχνη ρε στόκε. Άκου τη συνέχεια. Λοιπόν με το που φτάνω στη μέση φωτίζομαι και κάθομαι περίπου ένα τέταρτο χωρίς να κάνω τίποτα.

Μαλακία μπομπ.

Τι μαλακία ρε έχεις δει σύγχρονη περφόρμανς; ΠΡΕΠΕΙ να βαρεθούνε αυτοί που είναι αποκάτω για να ψαρώσουν.

Μη φύγουνε ρε μπομπ.

Καλά οσο κάθομαι εσυ θα συνεχίσεις να κλάνεις ρε μαλάκα. Είναι πολυπαραγοντική πολυπρισματική τέχνη, βαραει το θεατή και στο αυτί και στο μάτι. Οπότε κάτι θα γίνεται δε θα είναι τελείως κενή η φάση.

Ωραία έστω. Μετά;

Μετά το τέταρτο έρχεσαι εσύ και μου φέρνεις ένα λάπτοπ ολοκαίνουριο μακ στο κουτί του με εγγύηση τρία χρόνια από την άππλ.

Ντοιοιοιοιν.

Ναι λοιπόν μου φέρνεις το μακ σε φάση ντιλίβερι, δε λες τίποτα έτσι; όλα αυτά γίνονται με τεράστια σοβαρότητα και τελετουργικό ρυθμό, μου το φέρνεις μου το δίνεις και πας να συνεχίσεις τις κλανιές αλλά πιο χαμηλά αυτή τη φορά.


Να κάνω υπόκωφες;

Ναι αυτή είναι η στιγμή που μπορεί η περφόρμανς να επενδύσει στην όσφρηση. Δες το σα δραματικο μέρος της φάσης.

Οκέι.

Οπότε εγώ ανοίγω το κουτί, βγάζω το λαπτοπ, το βάζω στη μπρίζα και το ανοίγω. Όλα αυτά αργά και τελετουργικά. Με τη μία συνδέεται η φάση μου εκεί στη μέση της σκηνής με προτζέξιον και ξαφνικά οι θεατές βλέπουνε σε μεγέθυνση στο ταβάνι ό,τι κάνω εγώ στο λάπτοπ. 

Ωωω καλή φάση.

Ναι. Οπότε εγώ παίρνω το χρόνο μου, τώρα πια μπορείς να κλάνεις όπως θέλεις, και αρχίζω εγκαθιστώ γουίντοους, κάνω τη συνδρομή ονλάιν στην άππλ, ενεργοποιώ την εγγύηση, βάζω το σνόου λέοπαρντ, δοκιμάζω άι τιουνς, τα πάντα.

Ναι.

Και μαλάκα εκεί που τρέχει ρολόι το μακ, ξαφνικά με πιάνει κάτι λέει και παλαβώνω.
Και αρχίζω να μιλάω.

Οοοοοοκέι. Τι λες;

Ότι μούρθει, αυτό δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή γυρνάω σε σένα και σου ζητάω νερό.

Ναι;

Θα έχεις εκεί ένα ποτήρι νερό. Μου το δίνεις. Και τώρα άκου μαλάκα. 
Άκου άκου μαλάκα άκου.

Ακούω ρε μαλάκα.

Λοιπόν παίρνω το νερό, προχωράω αργά και τελετουργικά, κάθομαι στη μέση της σκηνής. Τα φώτα σβήνουν μία και ξανανάβουν τους δείχνουν όλους, μετά σβήνουν και πάλι φαίνομαι μόνο εγώ. Α και στο ταβάνι η οθόνη του μακ. Και.
Παίρνω αργά και τελετουργικά το ποτήρι το νερό ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΕΙΑΖΩ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΑΠΤΟΠ.

....

....


Αυτό.

Τι μαλακία είναι αυτη ρε μπομπ.

ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΕΝΑ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΛΑΠΤΟΠ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΘΕΑΤΕΣ.

Σιγά μην είναι δέκα χιλιάδες ρε μαλάκα.

Καλά και δέκα να είναι μου κάνει. Μαλάκα το διανοείσαι;;;;;; καταστρέφω ένα ολοκαίνουριο μακμπουκ ρίχνοντας ένα ποτήρι νερό ενώ είναι ανοιχτό και εγκαθιστά αρχεία μαλάκα. Απίστευτο;

Όχι ρε μαλάκα είναι τελειωμένη βλακεία αυτό το περφόρμανς.

Γιατί ρε μαλάκα το λες αυτό; πρέπει να σοκάρουμε με την τέχνη ρε μαλάκα δεν υπάρχει άλλη λυση η κοινωνία πάει σκατά ρε φιλε.

Οόχι ρε μπομπ όχι δεν είναι αυτή η λύση ρε. Η τέχνη αντί να σοκάρει καλά θα κάνει να βάλει λίγο παραπάνω ομορφιά σε αυτό το σκατόκοσμο που υποτίθεται είναι και ο καλύτερος δυνατός κατά λάιμπνιτς.

Ωπα μαλακα!! Διαβαζεις κρυφα ρε πουσταρίγκο;;

Ναι ρε ψωλιάρη έχεις κάνα πρόβλημα; βαρέθηκα ναμαι πάντα ο μπρούτος. 

Και πού κολλάει ο Λάιμπνιτς ρε μαλάκα; καταρχήν εγώ πιστεύω τον αντόρνο που λέει ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να προβάλλουν την ιδιοσυγκρασία τους και να συστρατεύονται με το αρνητικό αν θέλουν να κάνουν όντως τέχνη.

Ναι καλά γουατέβερ. Λοιπόν άκου δε στέκει το περφόρμανς, άμα θες κάνουμε ένα σκέτο με κλανιές. Εντωμεταξύ αν εσύ θες να ασχοληθείς αυτή τη στιγμή με τέχνη άντε πιάσε κάνα καβαλέτο και ζωγράφισε τίποτα ρε μαλάκα, είναι ανάγκη να ρίξεις νερό στο λαπτοπ;

θέλω να σοκάρω ρε πάτρικ.

Τράβα να ζωγραφίσεις τίποτα ρε.

Άντε γαμήσου ρε μαλάκα. Καλά θα το σκεφτώ.

σορρυ ρεεε μααν δεν ηθελα να σε ριξω χθες ρε
ταπεινοπτικ 2014





Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

2309190314avantgarde




χέι σεμνάστικ πάρε λίγη αβανγκάρντ ρε
προσωπικά πράγματα, κοίτα πώς γίνεται η τέχνη σήμερα.


Πες μου πού κάνω λάθος

Βαρέθηκα το πάθος

Σούπερ κατατόνικ θραύσμα σκάλωσε πάνω στο άσμα και το κάνει κουλ το κάνει σικ το κάνει λεβεντόσογο

Κολλάει στην ανθρώπινη κατάσταση γουστάρει κι επανάσταση τι λέξεις φορτισμένες πολλαπλά καταραμένες 
Δείτε το ακουσμένες
Αφήστε το να σας συνεπάρει
Δεν είναι βιβλίο δεν είναι αμπάρι
Πάρτε το χαμπάρι
Πως ο κόσμος κι αν τρέχει η σφαίρα αντέχει
Γη και σκατά τι στατικότητα μετά
Πάτα γερά μη φύγεις στη στροφή
Έχει ο θάνατος δίδυμη αδερφή

Ξανά ξεκίνα τα με δανεικά κι αγύριστα
Κάνε τη βόλτα σου κόψε τη ρότα σου γύρνα ξανά στο τίποτα έλα πάλι μετά πίσω τρεέχα σα μυρμήγκι τυφλό
Κάνε πού και πού κανα σταυρό
Μετά σήκω πλύσου ντύσου βάλε τις κρέμες σου άντε έξω και κοίτα ανθρώπους που περνάνε τα φανάρια γεμάτοι ψώνια μιλάνε και λένε πράγματα για τον καιρό για άλλους έχουν προβλήματα εμπνεύσεις και αισθήματα
Πέρνα το φανάρι άντε στο μαγαζί κάνε ότι κοιτάς τα χρώματα ποιότητες κάνε το τζων λοκ όπως διακρίνεις αποχρώσεις και υφές του κόκκινου σε κομπιασμένες ζακέτες πάρε κάτι που κάνει μία λίρα και φύγε ξανά πέρνα το φανάρι κοίτα τον εαυτό σου στο τζάμι κάνε μια σκέψη για τα μαλλιά σου πώς θάπρεπε να είναι μετά πέρνα με προσοχή κάνε το τεστ δεν έπεσα πάνω σε κάνα αμάξι περνάω λες και είμαι νορμάλ ανέβα μετά τις σκάλες μπες μέσα άσε τις τσάντες στην κουζίνα κουνήσου προς το μπάνιο πλύνε τα χέρια σου κοίτα την κορυφη του κεφαλιού σου στον καθρέφτη άκου την κάτω πόρτα να κλείνει φύγανε οι γείτονες άντε με τα μέσα και άρχισε πάλι ξεκίνα πάλι ξεκίνα

Αν το κενό είναι γεμάτο αν τα αστέρια πιάνουνε πάτο αν η γη γυρίζει αν ο θεός τραβήχτηκε πριν σκάσει αν έχει καμιά σημασία αν ξέρεις ή δεν ξέρεις και μετά χτυπάει το τηλέφωνο ποιος είναι κάνε τσάι μίλα για τα περασμένα για τα τωρινά μουδιασμένα φοβισμένα απελπισμένα χαρούμενα απελπισμένα χαρούμενα κάνε πλάκες θυμήσου δέκα συναισθήματα το λεπτό την ώρα που τα λες και μερικά δεν λες σκέφτεσαι ακόμα και για τη σιωπή σκέφτεσαι τα ξαναεσκεμμένα προσπαθώντας να δεις τι από όλα είναι καινούριο νομίζεις ότι ξέρεις τη φόρμα του καινούριου αλλά κολλάει το μυαλό σου σε δύο προγραμματικές λέξεις νιούτον γαλιλαίος νομίζεις ότι εκεί έχει πάρα πολύ καιρό να κάτσει ο χρόνος και σκέφτεσαι το μετά και τρελαίνεσαι είναι πολύ μεγάλο το μετά είναι όλα μαζί μετά κάνεις λογικές σκέψεις για τη μία μέρα τη φορά τα παιδικά βήματα που πρέπει να κάνουμε και μετά οι ξανασκέψεις για τον εγωισμό για την αυτοκαταστροφή τα υπερεγωτικά αμαρτήματα εκεί που κολλάς και μετά ξαναβρίσκεσαι στο κομπιούτερ και τα γράφεις στο παρόν αυτή τη στιγμή τα γράφεις και τι είναι όλα αυτά

Τι είναι το κενό τι σημασία έχει αν είναι γεμάτο ή όχι , το κενό είναι γεμάτο και ο θεός υπάρχει, και μετά από αυτά συνεχίζεις σε παρόν ακούγονται οι ήχοι του σπιτιού πάντα πιο δυνατοί από όσο περιμέναμε αλλά τώρα πια κανονικοί έτσι είναι κι εμείς τους κάνουμε τα πατώματα που ανακλαρίζονται τα παράθυρα που τινάζονται στον ύπνο τους καμιά φορά και η πόρτα από κάτω να σου θυμίζει τη μέρα που περνάει και πάλι στο παρόν είναι σκοτάδι μπορούμε να κοιτάξουμε ακόμα και την ώρα μπορούμε να σκεφτούμε πάλι τα αυτοκαταστροφικά μπορούμε να κατουρήσουμε να πιούμε τσάι


ΑΑαΑαααααργκ