“Η νύχτα που διατρέχετε Τώρα είναι ό,τι έχετε”

Χαιρετώ υποσμηναγούς διαβάτες

Της ποίησης πελάτες

Μιλούν για αυταρέσκεια

Ζωοανθραπαρέσκεια

Στης σκιάς την αδικία

Στης ερήμωσης την πλάνη

Ποιος με έχει ποιος με χάνει

Ανθρώπινες υπερδυνάμεις

Ο κύριος τσουνάμης

Στον ύπνο με βαράει

Σε ξέρες μ’αμολάει

Ποιος με έχει ποιος με χάνει

Έρχονται κι άλλες μέρες

Γαλήνες και φοβέρες

Έρχονται και θα έρχονται

Για μας για κάποιους άλλους

Το είδος το ανθρώπινο

Και για τους παπαγάλους

Φιλία με το δαρβίνο

Βρίσκομαι και τα πίνω

Μου δείχνει ιγκουάνα

Και τον αυλό του πάνα

Για ώρες συζητάμε

Πολύ καλά περνάμε

Μετά εξαφανίζομαι

Στο τώρα συνεχίζομαι

Ως γράμμα και γραφή

Ως άκουσμα κι αφή

Ως θέλω και δε θέλω

Ως όπλισμα και βέλο

Ο βίος ανεξέταστος

Ου βιωτός κατέρχεται

Ο κάστορας συνέρχεται

Τον πολυδεύκη σκέφτεται

“Η νύχτα που διατρέχετε

Τώρα είναι ό,τι έχετε”

κι ο άνεμος απρόσκοπτος στο τρεχαντήρι πρόσκοπος
υπεροταπεινοπτικ 2014

ΑΝΘΡΑΠΑΡΕΣΚΕΙΑ

Ανθραπαρέσκεια (ύπουλη ασθένεια του ανθρώπου) 

……………………………………………………………...

Α λλίμονο 

Ν α

Θ έλουμε

Ρ ημουλκήσεις

Α χθους

Π ρος

Α ληθοφανείς

Ρ ήσεις

Ε νώ

Σ έρνουμε

Κ εκαλυμένα

Ε λη

Ι λλαρής

Α πανθρωπιάς.

(Καλά μιλάμε για Την Ποίηση έτσι;)

2226171114automatosthlefwnh8entas

this is the voice of the receiver αγαπητέ σεμνάστικ.

τσίμπα μία ιδιοσυγκρασιακή γυναικεία ήλεκτρο πόπ που είχαμε καιρό

χαιρετούμπες α μπιεντό

χάλογουήν και φέτο.

Χελόόυ σεμνάστικ

Πάω που λες ο καλός σου σε μία παμπ σήμερα μέρα που είναι χελογουήν, όπου μια “εταιρεία” κύκλος γουατέβερ κάνει ηβέντ με ομιλίες για τα λονδρέζικα φαντάσματα, τους τοπικούς δαίμονες, τέτοια. Χαριτωμένες αγγλουριές.

Και ακούω εν μέσω μπυρών εξιστόριση για τουλάχιστον δύο φαντάσματα του μετρό, κάτι εξορκισμούς που γίνανε εδώ στο σόρντιτς παραπάνω το 1800, και μια μάγισσα του 1500 και τη ζωή της. Χάρηκα που ρώτησες, να σου πω για τη μάγισσα. Η ομιλήτρια που έμοιαζε κι αυτή με μάγισσα μας έβαλε ένα πάουερ πόιντ με τα βασικά χαρακτηριστικά της μάγισσας που είναι ότι

1. απευθυνότανε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είχε πελάτες από αριστοκράτες μέχρι φτωχοδιάβολους.

2. Ο άντρας της τη στήριξε μέχρι το τέλος (που την κάψανε) και

3. Η μάγισσα ήτανε γυναίκα καριέρας. Career oriented η μάγισσα. Το είπε κατα λέξη. Πού το στηρίζουμε; ότι είκοσι χρόνια πριν τη συλλάβουν για να την κάψουν, την είχανε ξανασυλλάβει, υπάρχει αρχείο. Αλλά αυτή τίποτα, την καριέρα της.

Σχετικά με τα φαντάσματα του μετρό, η φάση ήτανε ότι σχολάγανε μια φορά κάτι υπάλληλοι και κοιτάνε τις κάμερες για να κλειδώσουν το μετρό, και τι να δούνε, ένας τύπος σε μια πλατφορμα. Ωπα λένε πάμε να του πούμε να φύγει. Πάνε, πουθενά ο τύπος. Γυρνάνε κοιτάνε την κάμερα, εκεί ο τύπος.

Μπρρρρ

Κατεβαίνουνε πάλι να δούνε, τίποτα. Και τι βλέπουνε. ΕΝΑ ΠΑΛΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΙΝ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ. ΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Κλασομέντες για τον πούτσο λοιπόν αγαπητέ σεμνάστικ, δεν ήταν και τόσο τρομερά όλα αυτά, το δεύτερο φάντασμα ήτανε μία γυναίκα ντυμένη γκοθού ή μάλλον κανονική βικτωριανή καλόγρια, που τη βλέπει ένας στην πλατφόρμα και έκλαιγε, και πάει και της λέει είστε καλά; και του χαμογελάει και φεύγει. ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟΟΟΟΟ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΕΝΤΕΕΕΕΕΣ

Και τελικά ήταν η γνωστή μαύρη καλόγρια που είναι γνωστό φάντασμα του μετρό, το έχουνε δει κι άλλοι, και απλά κλαίει δεν κάνει κάτι.

Αυτά λοιπόν για την επετειακή σας ενημέρωση, χαιρετούμπες και α μπιεντό.

αναμνήσεις από τη μαδρίτη
ασχετόπτικ 2014

Ταπεινόπτικ καλεί σεμνάστικ

Πρόσεξες το ταπεινόπτικ ε;

Λοιπον σεμνάστικ ήθελα επιτέλους να κάνουμε αυτή την κουβέντα που αποφεύγουμε τόσο καιρό σχετικά με το μηδέν.

Μηδέν μηδέν

Από τον κήπο της εδέμ

Όλοι για σένανε το λεν

Πως δεν υπάρχεις βρε μηδέν

Τι να σε λέμε “το κενό”

Τι και να πέφτουμε σ’αυτό

Τι να σε ψάχνουνε στο CERN

Ρε δεν υπάρχεις ρε μηδέν.

Κοσμολογίες από δω

Και θεωρίες σε σωρό

Σε περικλείουν σθεναρά

Μα η ουσία ξεγλιστρά

Μόνο στης σκέψης στη σιγή

Δεν έχω δει ποτέ απ’αυτή

Πρέπει να είσαι λογικά

Άμα το δούμε εμπειρικά

Δεν ξέρω μαθηματικά

Όρια συνολιστικά

Και παραμύθια μαγικά

Και δε σκαμπάζω από ρητά

Πες μου σαν πρώην βουδιστής

Και νυν σφοδρός μοναχιστής

Και σα βολταίρος με φουρώ

Να καταλάβω δε μπορώ

Μηδέν μηδέν

Μηδέν μηδέν

Διώξε τα δε από τα μεν

βάλε στα χείλη σου που καιν

Σαρδέλες λάδια και σουτιέν.

λα μερ λα μερ
ταπεινοπτικ 2014

"υποσμηναγοι διαβατες". ποιημα. σεμνάστικ μου αμα δε σου αρέσει το ποιημα πες το μου εσυ και θα το αλλαξω. γιατι ρε παιδια ειναι πολυ ιντερακτιβ αυτη η πλατφορμα αμα κατι δε μας αρεσει το λεμε κι εμεις το διορθωνουμε! και θα γράψω ποίημα με ότι μου πείτε εσείς! ελάτε ρε παιδιά....

Της ομοικοταληξίας τα χρέη

Ιππείς γίνονται ωραίοι

Που στις λέξεις αναβάτες

Χίλιες κάνουνε σαλάτες.

Λέξεις έχωσες γαμάτες

Και πολεμιστές Γαλάτες

Τώρα γίνονται επιβάτες

Σε γαλέρες κοτσωνάτες

Οι γαλέρες του μυαλού

Και τα πέλαγα του νού

Όποιος και να τ’αρμενίζει

Για χρυσό που λαμπιρίζει

Τούτο δω θε να θυμάται

Κι η καρδιά του ας μη φοβάται

Οι προσαγωγοί πελάτες

Ψηλά έχουνε τις βάτες

Κάνουν έρανο για γάτες

Και φαρφάλλες μυρωδάτες

Τρώνε κάθε δειλινό

Γεύμα πού ναι υγιεινό

Και της ψείρας το καβλί

Στέκεται μες στη βροχή

Και σου ραίνει μια κραυγή

Ποιος είναι εκεί; ποιος είναι εκεί;

Και η ποίηση βουβή

Παίρνει τέρμα το σκαλί

Και κοιτάει το ποτάμι

Κι ένας ρομαντισμός

Την πιάνει

Φεγγάρια και νερά 

Πέφτουνε χαλαρά

Και αναπαραστάσεις

Γερμανικού ιδεαλισμού

Ανάποδου νεολογισμού

Και συγχωρηθέντος απολογισμού.

ωπ ωπ τι εγινε;

Εν δυο γαλέρες του νου

Εν δυο που πάτε παντού

Εν δυο ιππότες διαβάτες

Εν δυο σε ρίμες απάτες.

προτεινω την παραπανω φορμα για ακομα πιο ιντερακτιβ καταστασεις!!!!
νομιζω αν δεν ειναι ενοχλητικο για τον πλανητη γη μπορει να χρησιμεύσει σε άπειρες συνθήκες!!! ελατε ρε παιδια αν ειναι χαλια απλα πειτε το ενταξει και θα το κανουμε τελειως διαφορετικο

αγνοι ποδηλατες
2014

Η Νταλίκα του Ακούλτουρου Σεμνάστικ

Και χαίρομαι που ρώτησες!

Απαντάει ο Ακούλτουρος Σεμνάστικ και μπαίνει με φωνή Σωτηρίας Μπέλου στο τραγούδι του Δήμου Μούτση «Νταλικα» στον ίδιο ρυθμό:

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Ζορικός κρεμανταλάς

Ο καιρός που κουβαλάς

Με αλήθειες κοτσονάτες

Και ευχές καλοσυνάτες.

Για το άρεν και το θύλυ

Δεν φτιαχτήκανε τα χείλη

Ούτε για ζαβές απάτες

Μαχαρίσι με πιλάτες.

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Τώρα απέκτησες καβούκι

Θες να βγείς από το λούκι

Με λαθραίους κωπηλάτες

Και πηδάλιο πατάτες.

Ο ειρμός εις πάντα ρέει

Για να μήν μπούνε λαθραίοι

Της νταλίκας οι πελάτες

Που σου κάνουν τώρα πλάτες.

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

Της ομοικοταληξίας τα χρέη

Ιππείς γίνονται ωραίοι

Που στις λέξεις αναβάτες

Χίλιες κάνουνε σαλάτες.

Κι αν θυμάσαι τα παλιά

Ψέματα και μπλά-μπλά-μπλά

Δεν φτάνουν οι σοκολάτες

Να ταίζουμε τις γάτες!

........Σολο μπουζούκι γαμάτο..........

........................................................Α ρε Μούτση ! Α ρε Μπέλλου ! Α ρε Νταλίκα ! Α ρε Ακούλτουρη είσαι και γαμώ/ της ποιήτριες να ουμε !

ξαναπρόχειροι αναστοχασμοί με ψιλο ομοιοκαταληξία μέρος δευτερο

Χελόου σεμνάστικ

Καλές λοιπόν αυτές οι σκέψεις

Κι όντως φτωχές του εγωισμού οι έξεις

Μα αυτή η υποκειμενικότητα, που άλλος την προβάλλει

Κι άλλος μ’αυτή τους άλλους καταβάλλει

Πώς ξεχωρίζει φίλε μου απ’την σοφία

Που θα μας βγάλει σύνεσης και φωτισμού γωνία;

Και πού θα βρω, πες μου εσύ,

Διαλεκτικής οξέα

Να καθαρίσω τα σκατά

Να μείνουν τα ωραία;

Από μικροταυτότητες έχουμε όλοι πάρε νάχεις

Είμαστε κόρες αδερφές είμαι ο κύριος συνάχης

Είμαστε φίλοι καρδιακοί, αυτόνομοι, προδότες

Είμαστε παρανοϊκοί, θρήσκοι, μεγάλοι πότες

Είμαστε και γκαβλιάρηδες είμαστε και μαλάκες

Γυναίκες, άντρες, πνεύματα, ψυχές, μεγάλες πλάκες

Τη γνώμη μας αλλάζουμε μετά καταδικάζουμε

Την ηθική μας βρίσκουμε τους άλλους για να κράζουμε

Ελευθερία πού θα βρω και πνεύματος και σκέψης

Και μην τολμήσεις να μου πεις “εσύ θα το διαλέξεις”

Γιατί το ξέρω ρε αυτό, είναι ταυτολογία

Κι η γνώμη μου είναι δυστυχώς

Δε φτάνει η θρησκεία

Αν λέγαμε για αισθήματα, αγάπες, αμαρτίες

Θα σούλεγα ναι συμφωνώ, εκεί είναι η ουσία

Μα η πράξη από τα λόγια μας

Απόσταση μεγάλη

Η βούληση δε συζητώ

Μόνη της πού θα βγάλει

Οπότε ρε σεμνάστικ μου απάντηση δεν έχω

Για πίστη αν θέλεις συζητώ

Αν και στην πράξη απέχω

Την έκφραση αυτοσκοπό ευχαρίστως την προτείνω

Το κάνω για την ίντριγκα για το ντημπέητ φάση

Το κάνω λίγο για να δω ο λόγος που θα φτάσει

Άσε που δεν υπάρχει μόνο αυτός υπάρχουνε κι οι ήχοι

Υπάρχουνε και της σιωπής τα κεκλεισμένα τείχη

Υπάρχει και η μουσική πολλά ρισπέκτ της δίνω

Και με τα λόγια τούτα δω τη λογοδιάρροια κλείνω:

Τις εξουσίες του ντουνιά είθε να πολεμάμε

Και την αγάπη μέσα μας είθε ν’ακολουθάμε

Και μες στα μούτρα του καιρού σα σάχλες να γελάμε 

αφισετο τσαχπινικο στη μπιτ ο καγι στο παρισι
2014

Ε Όχιιιιι !!!!! Το Καρχαρίνι στο Στόμα !

Κι πάνω που την έπεφτα
Μετ'άπο τόσην εργασία
Τα σκέφτηκα όλα ξανά
χωρίς αμφιθυμία
Αν στη ζωή διαλέγουμε
Εμείς την ερμηνεία.

Και τότε παρακάλεσα
Για φωτισμού σημεία
γι'αυτό ξανά την έζησα
Την ίδια εμπειρία
Μα τούτη τη φορά
Αλλού ήταν η ουσία!

Για μια τυχαία στιγμή
Σε ένα τυχαίο πλάνο
Ήταν ο καρχαρίας
Δεν ήταν αεροπλάνο
Που απ' τη λάμπα κρέμονταν
Σκιά στο στόμα πάνω !

Πρόχειροι αναστοχασμοί με μερική ομοικαταληξία

Υπερόπτικ ποιός είναι ο στόχος σε αυτήν τη ζωή;
Ρωτάει ο σεμνάστικ την άκρη για να βρεί.
Είναι ο στόχος η αλήθεια, είναι η αγάπη, είναι η ελευθερία;
Αν ο στόχος είναι και τα τρία
Τότε ας διαλέξει ο καθένας συμμάχους με σοφία.
Φοβάσαι την λογοκρισία
ή σε ιντριγκάρει η βλασφημία;
Φοβάσαι μη χάσεις τον αυθορμητισμό σου;
Ή φοβάσαι περισσότερο μην χάσεις το μυαλό σου;
Γιατί η λογική είναι καλή
Σε αυτό συμφωνούνε οι πολλοί
Και λογική σημαίνει
Οι στόχοι να είναι συνετοί
Κι η πρώτη του ανθρώπου τρέλα
Είναι στην αγάπη να κρατάει ομπρέλα
Κι από την κοινωνία
Να προτιμάει την ιδιωτία.
Πολλές είναι οι απόψεις
Που δείχνουνε τις όψεις
Της ιστορικής πορείας
της κάθε εκκλησίας.
Πολλά είναι και τα ωφέλη
Που μπορεί κανείς να θέλει
Να βρεί μέσα στους τρόπους
Που κάνουνε καλύτερους λιγάκι τους ανθρώπους.
Ο κλήρος είναι εκεί όταν τον θέλει η κοινωνία
Καλύπτει μια ανάγκη, θέλει να είναι λειτούργημα και όχι εξουσία.
Άλλη δουλειά κάνει εκείνος που τον συνάνθρωπο υπηρετεί
Άλλη εκείνος που στην πνευματική δουλεία τον οδηγεί.
Είναι μεγάλες και λεπτές οι διαφορές
Για να είναι οι αλήθειες ολόκληρές κι όχι μισές.
Ο καθένας τραβάει τον δρόμο του
Έχει ο καθής τον πόνο του
Κάθε σκαλοπάτι για τον καθένα είναι άλλο
Αν είναι ίδια η σκάλα, ερώτημα μεγάλο.
Κι η έκφραση ανάγκη όντως είναι της ανθρώπινης ψυχής
Κανείς δεν βάζει φίμωτρο, ρωτάει όμως δικαίως, τι έχεις για να πείς;
Πολλά είναι τα λόγια
Πολλά τα μοιρολόγια
Αδιάφορες αρλούμπες
Της σκέψης κωλοτούμπες
Μας τα πανε κι αυτοί, μας τα πανε κι οι άλλοι
Ό,τι τραβάει κι ό,τι μπορεί του καθενός μας το κεφάλι
Λόγια που φέρνουνε εντός μας πάλη
Ή και καμιά φορά μονάχα παραζάλη.
Έλλειψη έκφρασης δεν βλέπω να ναι κίνδυνος για τη δική μας τη γενιά
Όσο είναι της αυτοαναφορικότητας η σύγχυση και η καταχνιά.
Πολλά είναι τα βιβλία και οι γνώσεις
Μακάρι όλες να μπορείς να εμπεδώσεις
Και με τα μάτια ανοιχτά
Να επιλέξεις τα σωστά.
Κι όσο για το μπλά μπλά
Δεν έλειψαν τα στόματα, ούτε έλειψαν τ'αυτιά
Ελευθερία έκφρασης είχαμε και τώρα και παλιά.
Του δημιουργού το ερώτημα όμως ακόμα παραμένει
Αν πρέπει κανείς πάντα να μιλά ή να έχει κάτι άξιο λόγου για να πεί να περιμένει.
Πολλά μπορείς να πείς
Αξίζει όμως να τ'ακούει κανείς;
Η άποψη μου Υπερόπτικ είναι η εξής
Αν είναι κάποιος ταπεινός κι ειλικρινής
Όλοι θέλουν να τον ακούσουν, κάτι έχουν να μάθουν
για μερικές μικρές πολύτιμες αλήθειες της ζωής.
Όταν όμως η έκφραση γίνεται αυτοσκοπός
Κινδυνεύει να γίνει κι ο πιο καλός,
ναρκισσιστής και βαρετός.
Κι όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει: αυτός είναι ο εχθρός.
Αυτός που την υποκειμένικότητα του στους άλλους τη φοράει
Και την προβάλει γύρω του, για να νιώθει πως πετάει
Πάνω από τους άλλους και μπορεί
Για όλα ως αυθεντία να μιλάει.
Μακριά από μας η υπεροψία
Κι ο σαρκασμός ας είναι μόνο στα αστεία
Γιατί στα σοβαρά
Μεγάλη κρύβει απονιά...
Κι αν είναι η αλήθινη κι ελεύθερη αγάπη ο σκοπός
Τότε άλλος δεν είναι ο εχθρός
Παρά μόνο ο λόγος ή ο μονόλογος ο εγωϊστικός.
Είθε λοιπόν ο διαλογος ποτέ να μην κολλάει
Σε σύμβολα, θεσμούς και εξουσίες
Που χάνουνε το νόημα σε διανοητικές ακροβασίες.
Καλά είναι τα λόγια, ευχάριστα στα αυτιά
Μα έρχεται η ώρα, που θέλει η καρδιά
Να νιώσει λίγη ασφάλεια
Να νιώσει ζεστασία.